Hasiera eta bukaeradun istorioa edo istorio bateko pasartea idatzi behar duzu.
Idazteko pausoak:
-Lehenengo, erabaki zein diren gai batek narrazioen bidea hartzeko bete behar dituen urratsak: gaia, pertsonaiak, giroa, tokia eta denbora eta narratzaile mota.
-Gero, ideiak bildu eta antolatu ondoren, idatzi behar duzun istorioa garatu. Idatzi, orduan, zure istorioa.
Bazen behin, herri txiki batean, ba omen zen, Manei izeneko mutil bat. Manei arratsaldeko bostetan allegatzen zen egunero etxean. Halako egun batean bere gurasei astronaut izan nahi zuela izan nahi zuela esan zien. Baina gurasoak idei hor burutik kendu nahi zieten. Hala ere Maneik ezin zuen idei hori burutik kendu. Bi urte barru institutora allegatu zuenean bere notak gero eta hobeagoak ziren, bere gurasoak harritutak zeuden. Maneiren argitasunarekin eta ikasitako. Maneik zegoen batxillerren oraindik astronauta izatearen idearekin jarraitzen zuen. Baina oso zaila ikusten zuen bere ametsa betetzea. Bere gurasoak egunez eta gauez lan egiten zuten bere ikasketak ordaintzeko eta bere semea hemeretzi urte betetzean bere aparirik billatuena izan zezan. Ilargira bidaiatzea. Bazan eta ez bazan, sar dadila kalabazan, eta atera dadila Iruneko plazan
ResponderEliminarBazen behin, gizon langile bat, Mario izena zuena. Mario altua, ederra, dibertigarria eta ona zen. Begi berdeak zituen eta ile motza zuen. Lana berri eta ona zuen, eta oso zoriontsu zegoen.
ResponderEliminarGoiz batean, Mario altxatu zen, gosaldu zuen eta prestatu zen lanera joateko. Lanera joan baino lehen, gasolina botatzera joan zen. Autoa aparkatu zuen, eta bere lanean sartu baino lehen lagun bat ikusi zuen. Hitz egiten ari ziren eta kafe bat hartzera joan ziren. Hitz egiten jarraitu zuten.
Arratsaldeko biek ziren eta jatetxe batera joan ziren jatera. Orduak pasatzen ziren eta Mario bere lana ahaztu zuen. Seiak ziren eta Mario bere etxera joan zen. Hurrengo egunean, gutun bat irakurri zuen. Lanetik bota zuten.
ESNEKO IRENE
ResponderEliminarDela urte asko neskatxo eder bat bizi zen baserri txiki batean. Bere gurasoak hil egin ziren baina neska hau, Irene deitzen zena ez zen oso pobrea, behi batzuk zeuzkalako. Behien esnearekin gazta egin eta saltzen zuen. Egun batean, goiz-goizik behieri esnea hartzera joan zen, baina harrituta gedatu zen, esnea urdina zelako.
Baina Irenek esne urdina edan zuen eta tripako min haundi bat ipini zitzaion. Horregatik basora joan zen belar batzuk hartzeko, tripako mina sendatzeko.
Basoan belar urdinak aurkitu zituen, eta jan. Tripako mina sendatu zen. Etxera bueltatzen ari zenean, untzi urdin bat ikusi zuen, asko beldurtu zen Irene. Inguru dena urdin kolorez bihurten ari zen eta Irene oihuka eta korrika hasi zen. Korrika eginez etxera ailegatu zen eta bere etxea ere urdina zen.
Momentu hartan, Irene esnatu zen, eta dena ametz gaixto bat izan zela konturatu zen. Dena kolore arruntekin zegoen eta neska pozik eta alai zegoen. Egun osak egiten dudana berdin, esnea bilatzera joan zen behiei, baina esnea ez zeukan eguneroko txuri kolorea.
Ba omen zen egurgile bat , ba Urritzolan bizi zena. Egun batean, basoan zegoen eta egurra hartzen ari zen.
ResponderEliminarBat-batean, zuhaitz haundi bat ikusi zuen. Munduko zuhatzik haundiena zen. Orduan, egurgilea aizkorakadak ematen hasi zitzaion zuhaitzari. Egunero joaten zen zuhaitz hura moztera. Bi hilabete pasatu zituen eta egurgileak bukatu zuen bere lana. Zuhaitz haundi hori lurrera erori zen, baino halako batean egur osoa desagertu zen. Oso triste zegoen egurgilea orain , denbora asko galdu zuelako.
Gero bere etxera joan zen. Etxeko atea ireki eta gero, egurgilea poz-pozik jarri zen. Bere etxean urre asko zeuden. Ze suerte ona! Zuhaitzeko egurra urre bilakatu zen. Hortik aurrera , dirurekin bizi zen egurgilea. Bazan eta ez bazan, sar dadila kalabazan, eta atera dadila Antsoaingo plazan.